orada duruyorsun. çok yakınım sana. aramızda incecik bir ses bile kalmadı. tüm sesleri tükettik. bu kadar küçük mü dünya? yanı başımdasın da sanki... evren bu kadar büyük mü? yıldızlar kadar ulaşamadığımsın hem de...
hiç ses yok artık. bakıyorum da sana, söylenecek hiç bir ses yok. bir şarkı; yok. bir şiir; yok. sana dair, bize dair hiç bir şey kalmamış. ne çabuk yitirdik? biz bu kadar basit miydik? söylesene sekizinci renk yok mudur gökkuşağında? dokuzuncu nota yok mudur `sol anahtarı`nda? biraz aramaya değmez miydim be çocuk? imkansız sözcüğü, tüm duvarlarını boyamış, aramızda hiç ses yok, hiç renk yok... söylesene be çocuk, sonsuzun resmi olur mu? sonsuzun şarkısı olur mu? sonsuzda imkan aranır mı be çocuk?
bilirim, küçük bir şey söylesem devamı gelecek. yapamam ki... yaparsam olmaz ki... sonsuz devam eden bir şey değil ki. söylesene çocuk, sonsuz başlayan bir şey mi ki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder